قابل پیشبینی بود جانشین مرد پرتغالی که هشت سال نیمکت تیم ملی ایران را در اختیار داشت و نتایج خوبی کسب کرده بود، روزگار سختی همراه با این تیم خواهد داشت و باید بسیار توانمند و مدیر باشد که شرایط قبل را حفظ و تیم ملی را رو به جلو حرکت دهد.
ورود یک بلژیکی میانسال
«مارک روبرویلموتس» بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال بلژیک که در آستانه ۵۰ سالگی قرار داشت، به عنوان جانشین «کارلوس کیروش» هدایت تیم ملی فوتبال ایران را از اول خردادماه سال ۹۸ برعهده گرفت تا پس از هشت سال حضور یک مرد پرتغالی، نفر اول نیمکت تیم ملی ایران باشد.
دو جام جهانی با یک بداخلاق
ویلموتس، درحالی هدایت تیم ملی ایران را برعهده گرفت که این تیم دو دوره متوالی با کیروش به جام جهانی صعود کرده بود و در هر دو دوره هم هرچند از مرحله گروهی صعود نکرد اما توانست توقعات اهالی فوتبال از نظر نتیجه را برآورده کند و توقع از این تیم را نزد مردم بالا برد.
با این حال بداخلاقیها و پردهدریهایی که کیروش داشت، دلخوری و گلایه از وی را به جایی رسانده بود که با وجود رضایتی که از عملکرد فنی او وجود داشت، خیلیها منتظر بودند تا فدراسیون فوتبال قراردادش را تمدید نکند.
شروع با شیب ملایم تغییرات
به هر حال با رفتن کیروش، یک مرد میانسال بلژیکی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و کارش را با همان نفراتی که کیروش به تیم ملی دعوت میکرد، شروع کرد. همانطورکه انتظار میرفت، او در چند اردوی مقطعی که در طول پنج ماه گذشته برگزار کرد، شیب تغییرات در نفرات دعوت شده به تیم ملی را تندتر و برای دیدار با کامبوج و بحرین نفرات جدیدی را به تیم ملی دعوت کرد.
5 بازی و نتایج متوسط
ویلموتس، در این مدت دو دیدار تدارکاتی و سه دیدار رسمی با تیم ملی ایران داشته که در دو دیدار تدارکاتی برابر سوریه پنج بر صفر به برتری رسید و برابر کرهجنوبی هم یک به یک مساوی کرد. در دیدارهای رسمی ابتدا هنگ کنگ را دو بر صفر شکست داد و سپس در دیداری خانگی که اولین بازی رسمی وی روی نیمکت تیم ملی در ورزشگاه آزادی بود، ۱۴ بر صفر کامبوج را درهم کوبید؛ اما چند روز بعد برابر بحرین یک بر صفر شکست خورد. هنگکنگ و کامبوج حریفانی نبودند که بتوان عیار ویلموتس و تیم ملی را با آنها سنجید. پیشبینی کارشناسان هم همین بود که دیدار با تیمهای بحرین و عراق، عیار واقعی تیم ملی را مشخص خواهد کرد.
آغاز راه سخت با تیم و هواداران «بیادب»
دیدار با بحرین که با توهین و بیادبی هوادارانش به سرود ایران همراه بود، واقعیت تیم ملی با یک سرمربی تازه را مشخص کرد. طبیعی است که یک سرمربی هر چهقدر هم قوی و کاربلد باشد، در پنج ماه نمیتواند یک تیم را به اوج آمادگی برساند. ضمن اینکه در این مدت تیم ملی اردوهای طولانیمدت و منظمی هم نداشته و ویلموتس فرصت ساختن یک تیم جدید را پیدا نکرده است.
یک نیمه بد و آشکار شدن واقعیت
با این حال دیدار با بحرین نشان داد که ملیپوشان ایران هنوز برای قرارگرفتن در تفکرات ویلموتس زمان میخواهند.
نیمه اول آنقدر بدوغیرحرفهای بودند که غرور پیروزی پرگل برابر کامبوج در ساقهایشان موج میزد. آنها حریف را دست کم گرفتند و در نیمه دوم چوب غرورشان را خوردند و به تیمی که آماده شکست دادن ایران شده بود،
باختند.
نسلی که امید فوتبال ایران است
نه آن دو پیروزی برابر هنگکنگ و کامبوج واقعیت تیم ملی بود و نه شکست یک بر صفر برابر بحرین. تیم ملی ایران تواناییهای بالایی دارد که برای جا افتادن در تفکرات فنی، ویلموتس به زمان بیشتری نیاز دارد. نسلی که کیروش وارد تیم ملی کرد حالا به پختگی خوبی رسیدهاند و هر چند تعدادی از آنها باید با پیراهن ملی خداحافظی کنند، اما اکثر بازیکنان حاضر در اروی آخر میتوانند تا چند سال دیگر برای تیم ملی مردان تاثیرگذاری باشند.
ضعفهایی که خط دفاعی دارد
درون دروازه، علیرضا بیراوند حالا به پختگی رسیده و یک نیروی قابل اعتماد است. در خط دفاعی هر چند ضعفهای زیادی وجود دارد، اما بازیکنان هستند که در کنار جوانی تجربه خوبی را هم از حضور در جام جهانی و تیمهای خارجی کسب کردهاند و میتوانند با تمرینات و اردوهای بیشتر ساختار دفاعی تیم را سروسامان دهند.
در مرکز زمین هم بازیکنانی وجود دارند که میتوانند عصای دست ویلموتس باشند. خط حمله هم که بازیکنان تاثیرگذار و جوانی را در اختیار دارد که سالها میتوانند برای تیم ملی ایران افتخارآفرینی کنند.
کمبود بازیکن نداریم
درمجموع، تیم ملی از نظر بازیکن کمبودی ندارد و در هر پست بازیکنان خوب و قابل اتکایی در اختیار دارد که میتوانند بار سنگین انتظار از تیم ملی را به دوش بکشند. آنچه ابهامات و نگرانیها را برای آینده بهوجودمیآورد، پرسش درمورد دانش، توانایی و مدیریت ویلموتس است که آیا میتواند از این نیروی انسانی خوب، بهترین بازی را بگیرد یا خیر؟
برای قضاوت باید صبر کرد
قضاوت کردن درباره تیم ملی زود است؛ زیرا شکست به بحرین در بهترین زمان ممکن اتفاق افتاد و هم بازیکنان را از باد پیروزی پرگل برابر کامبوج خارج کرد و هم زنگ خطر را برای دیدار با عراق به صدا در آورد تا ملیپوشان و سرمربیشان بدانند که برای صعود از این گروه کار سختی دارند و باید بیشتر و بهتر کار کنند.